محل تبلیغات شما

موسسه سرشت عشق ابد«سعا»



 

پیوند

چهارشنبه 31 فروردین 1384 01:04 ق.ظ

 اندوه تورا ، بس که به تصویر ، کشیدم ! 

 

در سینه به جز  زخم نفس گیر  ، ندیدم 

 

پیوند من وتو ، به همین آتش غم   بود 

 

ازمن ، تو بریدی ؛ ولی  من ،  نبریدم  ! 

 

----------------------------------------------------------------------------

این هم از جمله شعرهای خاطره انگیزم است که در فروردین سال 1384 در وبلاگ " الفبای تنهایی "گذاشتم.یادش بخیر!

برچسب‌ها: شعر عاشقانه

 [
Sep 8, 20 1:25:17 AM
 21
سلام و سپاس از حسن توجه تون، جناب دکتر شیوای گرانقدر، متون بالا پیشتر در همین گروه اندکی به چالش کشیده شد!
موضوع عارفانه های عاشقانهٔ جناب جلال الدین بلخی (ره) بحث دیگری دارد با موضوع اعتقادی اش، موضوع اعتقادی جناب مولوی با حقیقت معصومان اثنی‌عشری علیه السلام» در تعارض صریح است و ما نمی توانیم از نظر شریعت ایشان را جزو پیروان امامان شیعه اثنی‌عشری قراردهیم! حتی به صراحتِ جناب کریم زمانی (بزرگترین مولوی پژوه زندهٔ عصر حاضر) ایشان شیعه» نیستند!
بنده خود در کنار استاد رضا بابایی در انجمن قلم حوزه از ایشان در باره مذهب مولوی سؤال کردم، جوابشان این بود که جناب مولوی، مسلمان و پیرو مذهب سنی حنفی هستند».
بنده نیز به جناب مولوی و آثارش علاقهٔ وافر دارم، اما از آثار ایشان برای معرفی ادبیات شیعی و امامیه، شاهد مثال نمی آرم!
تعاریف ایشان از مولاعلی علیه السلام و موضوع کربلا و دیگر موارد از مدح و ستایش های ایشان صرفاً ذوقی» است! مثل مدایح مرحوم ابن ابی الحدید»، مثل اشعار مرحوم جرق جرداق»، حضرات معصومین علیهم السلام را به جهت اعتقادی و اعتبار امامت مدح نکرده اند، به جهت تقوا و زهد و ورع ستایش کرده اند و حتی برایشان ولایت کلیهٔ مطلقه» قایل نیستند و ولایت آنان را مثل صحابه»، عام» می دانند!
پس عزیز دل برادر به برخی از استادان مکتب ادبی اهل بیت علیهم السلام، خرده نگیرید! چه متکلمان و فقهای امامیه، چه ادبا، چه وعاظ، چه شاگردان ابجد خوان این مکتب، نسبت به برخیظواهر» و غلو» هایی که در بارهٔ متصوّفین درایران می شود؛ عکس العمل نشان می دهند و گاه از حالت نقد خارج و به تعصب منتهی می شود!
استاد وثوقی بزرگوار همانند شما در نقد و نظر، خود از اهل ادب هستید و ماشاءاللّه جامع الأطراف در شناخت عرفان اسلامی!
بحث ها بس عمیق اند و دارای نگرش های سطحی و احساسی نیستند. حتی مطالب شما و ایشان، خود کلاس درسی برای امثال بنده است!
پس استدعا دارم به شکل حداقل پرسش و پاسخ» مباحث را مستدل و متقن دنبال کنید. مؤید و منصور باشید ان شاءاللّه :white_check_mark::books::bouquet::blush:
25
[1:50:32 AM]:
سیدعلی اصغر ALi Mousavi:
بحث روی مکتب و مذهب» است!
مکتب عام» سنت وجماعت! با مکتب خاص» اهل بیت علیهم السلام یا مکتب امامیه!
جناب مولوی در مثنوی دفتر دوم در باب ولایت»، به صراحت ولایت را نوعی» معرفی می کند! حتی ولایت امت»
(صحبت ما روی خلافت نیست! عوام امت تفاوتی در خلافت بین امام علی علیه السلام و شیخین قائل نیستند، اما ولایت موضوعیت الهی دارد،نه انتخابی)
را بین علی و عمر» ، عام می پندارد و با صراحت می گوید:

( 8)پس به‌هر دوری ولی‌ای قایم است
تا قیامت آزمایش دائم است

( 819)هر که را خوی نکو باشد برست
هر کسی کو شیشه‌دل باشد شکست

( 820)پس امام حی قایم آن ولی ‌است
خواه از نسل عمر، خواه از علی ‌است

( 821)مهدی و‏ هادی وی است ای راه‌جو
هم نهان و هم نشسته پیش رو

مثنوی در ادامه به وجود قطب به عنوان ولی و زیر مجموعه های هرمی» اش می پردازد که عزیزان خود می توانند در کتاب مثنوی معنوی مرور نمایند. :books::white_check_mark::blush:
[10:21:52 AM]:
Forwarded message
سپاس از بذل توجه حضرتعالی
موافق با فرمایش شما بحث ها بسیار ریشه ای تر از این حرفهاست و چون تعصب در این موارد موضوعیت دارد کار به جدل می کشد.
بنده هم از شما و استاد وثوقی و دیگران می آموزم.
حقیقتا مطالعه ای در مورد سیر عرفان در تشیع ندارم. چون عموم حضرات ادبای عرفان سرای فارسی سنی هستند. لااقل پیش از صفویه. و منبعی جز آن برای ورود به این بحث ندارم.
چشم به راه طرح متقن مباحث هستم.
موید باشید
[5:49:42 PM]:
Forwarded message
 [
May 6, 2016 12:11:05 AM
25نه تخریب ! نه تضعیف می شود و نه قابل تغییر است ! فقط "بشرمادی" آن را "تحریف" کرده استو برای آنچه خود آفریده است !!! حتی در برخی "شبه دین ها"درس آموزش و ارتقاء "روح" هم گذاشته است !!! متاسفانه !/چیزی که از عالم "مجردات" است ! چگونه می رقصد و یا احساساتی می شود ؟! ما در عالم "نفس" برای "اموات" طلب مغفرت می کنیم که در حالت برزخ {عالم احساس و صور یا عالم مثال} خوشحال شوند و با احساس خداوند احساس لذت کنند! همان گونه که ما وقتی از کسی برای خود "تعریف و توصیف " می شنویم دچار شعف می شویم !:blush::rose::apple:

زشت ترین عادات دنیا از آن ایرانی جماعت است. کسی کاسبی موفقی راه می اندازد چندنفر دور و برش همون کاسبی رو راه می اندازند و هرکار می کنند تا اون شخص مورد توجه را از اعتبار بیاندازند.
اینکه جماعتی امروز و هر روز تاب مولانای بزرگ را ندارند اعتباری است که این مرد بزرگ در قلب های خریدار محبت دارد.
شیفتگان تحجر و سلفی گری در لباس های مدرن شاید بتوانند با شاعران و عرفای دست دوم و سوم پنجه درافکنند اما حتی از نزدیک شدن به ساحت ملکوتی مولانا ناتوانند و از این رو مذبوحانه به زعم خویش سعی در تخریب وجاهت و عظمت مولانا دارند.
این داستان امروزی و دیروزی نیست. اما چنان که عرض کردم: عرض خود می برند و زحمت ما میدارند
خود اگر کفر است و گر ایمان او
دست باف حضرت است و آن او

بله کافران را هم خود حضرت حق به دشمنی با انبیا قرار می دهد. اینطور نیست که خداوند فقط پیامبران را مبعوث کند و بعد عده ای با او دشمنی ورزند. بلکه همین دشمنان و کافران نیز به قول مولانا دستباف حق است. می گویید نه؟ تصریح قرآن را چه می کنید؟
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ

می فرماید ما خودمان از میان مجرمان برای پیامبران دشمن قرار دادیم.

من نمی دانم مراد حق از این آیه چیست؟ یعنی چه که خدا ابوسفیان را به اراده ی خود در برابر پیامبر مکرم اسلام قرار داده؟ اما تفسیر می کنم به رای. چرا نکنم؟ بگذارم عده ای به عنوان مفسر نظریات خود را به من تحمیل کنند؟ قرآن برای هدایت همه آمده است. من سهم خود را از قرآن دارم همانطور که بلال داشت و همانطور که اباذر داشت.
من می گویم خدا دشمنان را چون ظلمت دربرابر نور نبی قرار می دهد تا تعرف الاشیا باضدادها صورت پذیرد.
شما بگو غلط است. من سهم خود را از این دریا به قدر تشنگی برمی دارم.

در مورد شیطان هم کاملا درست می فرماید. جرا درست؟ مولانا تفسیر خود را از اسطوره ی شیطان ارائه می دهد می دانید چرا؟ برای این که تفکر خود را به کار گرفته است و به قول دشمنانش که او را با اخباریگری همکاسه می کنند تنها به قول بزرگان سلف یا حنی نص صامت قرآن اکتفا نمی کند که تنها رجیم شدن شیطان را ببیند.
دشمنان مولانا تفسیر مولانا از حسد شیطان را برنمی تابند و آن را برجسته می کنند اما نمی گویند که همین مولانا از پیش دستشان را خوانده است.
ببینید همین مولانا می داند که فلاسفه و فلسفه دوستان و دشمنان او به مرض "من برترم" گرفتارند همان مرضی که شیطان بدان دچار بود.
ببینید مولانای این عارف سترگ چه می فرماید:
علت ابلیس انا خیری بُدست
وین مرض در نفس هر مخلوق هست

آهای کسانی که شیطان را لعن می کنید بدانید که خود به مرض او دچارید.
نمونه می حواهید؟
در همین جمهوری اسلامی چتدهزار مدعی دینداری و پاکدستی در راس امور قرارگرفتند و در نهایت ماهیت شیطانیشان معلوم شد.
باید به حضراتی هم که خود را مومن و شیطان را لعین می دانند گفت:
شب دراز است برادر.

جناب وثوقی عزیز! من ارادتمند شما هستم و دوستانه و شاگردانه می خواهم در دام تبلیغات دشمنان مولانا نیفتید و خود را از این مرد بزرگ و تعالیم او محروم نکنید که خسرالدنیا و الاخرت می شوید.
یک نکته هم در باره ی تصوف و فرقه بازی و مریدپروری بگویم که اینهمه چون خاری در چشم دشمنان تصوف است.
من خود از منتقدان مریدپروری ام اما مگر سایر گروههای اندیشه ی اسلامی چنین نیستند؟ مگر فقهای عظام این همه ارادتمند ندارند؟ که اگر بگوید بمیر می میرند:
پیش او در وقت و ساعت هر امیر
جان بدادی گر بدو گفتی بمیر

این ماهیت هرنوع و سنخ تفکری است که عده ای دور آنها جمع می شوند. نه فقهای مکرم چنین اندیشه ای در سر دارند و نه بزرگان عرفان و تصوف چنین بوده اند. اینکه کسانی نیز به کذب و دروغ در میان ایشان برای خود دار و دسته راه می اندازند اطلاق بر عموم نباید بشود.
مولانای منتقد صوفیه را امروز صوفی می نامید. هم او را که فرموده است:
چون بسی ابلیس آدم روی هست
پس به هر دستی نباید داد دست

انحراف در هر گروهی هست و مختص تصوف نیست. مگر کم بودند فقهایی که در تاریخ اسلام مورد لعن و طرد سایر فقها قرار گرفتند؟
باز فقهای عظام طهارت نفس دارند و زهدشان مانع از خودبینی و خودرایی است. فلاسفه و علمای کلام و به قول شما اهل تعقل که اصلا هیچ مانع و شرمی در فروکوفتن یکدیکر ندارند.
خب مردم چه کنند؟ به قول معروف:
متاع کفر و دین بی مشتری نیست
گروهی این گروهی آن پسندند

توفیق حق قرین حق طلبان
Forwarded message
 [
Sep 6, 20 8:30:14 PM
 13
:large_blue_diamond:


1⃣ تصریح قرآن را چه می کنید؟
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِینَ».

اولاً این آیه به چه چیزی تصریح می‌کند؟
ثانیاً من نباید کاری بکنم. شما باید در مقام استدلال، حرف‌تان را اثبات می‌کردید یا حرف مرا رد، که نکردید:
به آیه‌یی استدلال می‌کنید که می‌گوید ما برای انبیا دشمنانی قرار دادیم؛ به محل بحث چه؟! ما گفتیم مولوی صوفی است و نه عارف! بعد هم به‌عنوان مشت نمونه‌ی خروار، دفاعیات او را از حضرت ابلیس سلام الله علیه آوردیم و گفتیم محال است عارف» از ابلیس دفاع کند!
ثالثاً این آیه مثبِت دستبافِ‌خدابودنِ ابلیس» نیست؛ حال آن‌که ادعای شما همین دستباف‌بودن است.
رابعاً آیه می‌فرماید: و این‌گونه ما از مجرمین» برای همه‌ی انبیا دشمنی قرار دادیم؛ نه این‌که مجرم آفریدیم. هر چند الآن به هیچ‌وجه نمی‌خواهم به مطالبی خارج از بحث عارف‌بودن یا نبودن مولوی بپردازم (گر چه خود این بحث هم انحرافی است از بحث اولیه: نقش امثال حافظ و مولوی در وضعیت امروز جامعه) اما بد نیست بدانیم که شر» عند الله» است و نه من الله». برای معدوم هم علت» ساز نمی‌کنند. برای درک درست این قبیل آیات هم باید به مباحث اضلال ابتدایی» و اضلال کیفری» مراجعه کرد تا دانست که اضلال ابتدایی از خداوند محال است. من اصراری به ورود در مباحثی که نمی‌دانم ندارم و شما هم خود دانید.
اسطوره‌ی شیطان» هم از نظر سبک‌شناسیِ مفاهمه، ترکیب روشن‌کننده‌یی است.


2⃣ لطفاً اگر تمایلی به ادامه‌ی بحث داشتید، از این قبیل، استدلال نفرمایید که مجال من ناجوان‌مردانه تنگ است:

ـ در مورد شیطان هم کاملا درست می فرماید. جرا درست؟ مولانا تفسیر خود را از اسطوره ی شیطان ارائه می دهد می دانید چرا؟ برای این که تفکر خود را به کار گرفته است».
فکر نمی‌کنید این استدلال زیادی متقن و گردن‌شکن باشد؟! فلانی درباره‌ی فلان موضوع درست می‌گوید چون به تفکر خودش از آن موضوع استدلال می‌کند!

ـ من نمی دانم مراد حق از این آیه چیست؟. اما تفسیر می کنم به رای».
خب بفرمایید تفسیر کنید! چرا منت‌اش را سر ما می‌گذارید؟! طرف خوابی دیده شما هم خواب دیگری ببینید! مال خودتان است؛ مالک، اختیار تصرف در مال‌اش را دارد! اما به لوازم حرف‌تان هم ملتزم باشید: دیگران هم مجازند در چیزی که از آن سر در نمی‌آورند تصرف کنند! پس واهمه‌یی از ورود کسی در تفسیر مولوی نداشته باشید!

ـ اام دیگری هم هست که بر اساس مدعای دیگرتان باید به آن ملتزم باشید:
و دشمنان او به مرض "من برترم" گرفتارند همان مرضی که شیطان بدان دچار بود».
پس باید ملتزم و مراقب باشید به این مرض گرفتار نشوید. سرتاسر این نوشته‌ی شما جزم‌اندیشی و نفی دیگران است (حتی توصیه‌ی به نیفتادن در دام آراء و نظرات دیگران) بعد در مقام ناصح امین بر می‌آیید و علم آزادمنشی بر می‌افرازید؟! به نظر دیگران احترام بگذارید تا انصاف را از خودتان شروع کرده باشید و ما آبسولوتیست‌ها هم یاد بگیریم غیرمتعظ نباشیم!

ـ مولانای منتقد صوفیه را امروز صوفی می نامید. هم او را که فرموده است:
چون بسی ابلیس آدم روی هست
پس به هر دستی نباید داد دست».
بفرمایید شأن نزول این بیت چیست؟! و دقیقاً مراد مولوی از بیت چه بوده است؟! ابلیس‌آدم‌رو را این‌جا منظور کیست؟! اگر در همین ظاهر بیت هم تأمل می‌شد معلوم می‌شد که می‌گوید: به هر دستی نباید داد دست؛ پس دستی هست که به آن باید داد دست! و آن دستِ بیعت با خود حضرت مولوی است لابد: ای حسام ابله که مدتی از من روی برگردانیدی و سراغ فلان شیخک کذاب رفتی! نادان! شیخ‌ات (خدات) منم! این چند ساله کدام گوری بودی؟!
عارف به خدا» دعوت می‌کند نه به خود!

3⃣ و در آخر:
بخشی از یک استدلال خوب برای اثبات عارف‌بودن مولوی (دفاع از نظریه، این‌گونه است، مستدل و منطقی):
مولانا در گنجنامه‌ی ابلیس تصرف کرده است [.*] یکی از ویژگی‌هایی که نشان می‌دهد مولانا در طبقه‌‌بندی عارفان شهید ایرانی ـ حلاج، عین القضاة، سهروردی ـ قرار دارد یعنی در گروه عارفان دگراندیش غیر سنّتی، همین تریلوژی ابلیس اوست». مثنوی و چند داستان؛ دکتر شمیسا، ص79.

منتهی استاد دکتر شمیسا عارف» را به سیاق خود معنا می‌کنند که حرف دیگری است و محل بحث‌اش این‌جا نه.

سرانجام این‌که مهربانی‌تان را درود سپاس.
برقرار و سلامت باشید ان شاء الله تعالی

*_ این بخشی که حذف کردم بسیار مهم است اما من حال تایپ بیش از این ندارم.
Forwarded message
سلام و سپاس از توضیحات شما
قصد جدل ندارم پس به استدعایی بسنده می کنم و آن این که:
درصورت امکان عارفی را به بنده در همان حدود قرن های هفت و هشت معرفی بفرمایید تا بنده زندگی و آثارش را مطالعه کنم شاید بتوانم در مقایسه با مولانا بفهمم چرا مولانا عارف نیست.

به نظرم اختلاف فی مابین از نظرگاه است در شناخت عارف.
سپاسگزار خواهم بود
Forwarded message
 [
Sep 7, 20 10:28:54 PM
 13
:large_blue_diamond:
سلام و عرض ادب
یافت می‌نشود.
بحمدالله شما خودتان اهل فن‌اید و بلدکار.
مگر نه این است که صوفیه (=عرفا در عرف فرهنگ و ادب فارسی) خود را به امام هشتم علیه السلام و از آن طریق به حضرت علی علیه السلام منتسب می‌کنند؟ پس چرا آب را از سرچشمه بر نداریم؟!

در پناه حق موفق‌تر و مؤیدتر باشید
:sunflower:
Forwarded message
سلام استاد
سرچشمه را که بنده منکر نیستم سهل است شیفته ی حضرتش هستم

با این وضع آیا باید گفت بعد از حضرات ائمه ی اطهار و احیانا چند تن از یاران و نزدیکان کسی را نمی توان عارف نامید؟
لااقل تا زمان مولانا؟

یا این که اصلا مرام و سلوک حضرات ائمه را نیز عرفان نباید نامید؟

در صورت نخست آیا این سرچشمه های گرانقدر ابتر مانده اند؟

اگر چنین است آیا مولانا را در قیاس با ائمه علیهما السلام نمی توان عارف بالله نامید؟ و باید صوفی اش دانست؟ و کس دیگری برای مقایسه نیست؟

اگر چنین باشد آیا چاره ای جز اخباری گری (در عرفان) می ماند؟ وقتی رشته ی تجارب عرفانی گسسته شده، آیا توقع تقلید از گذشتگان سلف ناگزیر نیست؟

واقعا راه هدایت بسته شده است؟

تازه برداشتن آب از سرچشمه ای با آن قدمت بدون متون متقن چگونه ممکن است؟
اگر استاد و دیگر سروران نیز در کنار عنایت استاد وثوقی وارد بحث شوند و بنده را از این سردرگمی برهانند دعاگو خواهم بود.
Forwarded message



:white_check_mark:حضرت باقر(ع) سفیان ثوری و ابوحنیفه را که درمسجد الحرام عده ای را به دور خود جمع کرده و حلقه گرفته بودند؛ به سدیر نشان داده می فرماید :

این ها هم آنانی هستند که بدون اذن هدایت از طرف خدا و داشتن سندی آشکار ، از دین خدا

جلوگیری می نمایند. اگر در خانه های خود نشینند ، مردم برای رفع شبهات و اشکالات خود نزد ما

می آیند و ما آنها را از مسیرخدا و رسول خدا (ص) باخبر می سازیم
.(اصول کافی /ج2/240 ):calling::books::ok_hand::bouquet:

***
Forwarded message
 [
Mar 30, 2017 1:17:32 AM
 97
عرفان معیار،نگاهی به ویژگی عرفان تشیع و معیارهای آن
استاد سیدعلی اصغر.شاعر.نویسنده، پژوهشگرادبیات دینی و نظریه پرداز مکتب شعر دینی درایران: پژوهش و تحقیق "مهدویت" در انواع شعرفارسی ، برنامه یاایهاالعزیزشبکه نور استان قم.1395/10/28
[http://www.aparat.com/v/z2RP8]

[http://www.aparat.com/v/bG9a5]

                         استاد سیدعلی اصغر.شاعر.نویسنده، پژوهشگرادبیات دینی و نظریه پرداز مکتب شعر دینی درایران: پژوهش و تحقیق "مهدویت" در انواع شعرفارسی ، برنامه یاایهاالعزیزشبکه نور استان قم.                     

هوالجمیل :
 با دیده ی ذات، دید او را، فرمود کلام دل نشینی:/
" لولاک لما خلقت الافلاک "، ای احمد نیک خُلقِ محمود//
ما رابه توعشق،عشق خویش است، ای زاده ی عشق وَ جوهرعشق/
در آینه جز تبلور نور، پیدا نکنی جوابِ فرنود//
تو خیر مجسّمی ، مجسّم ، در قامت دلربای آدم(ع)/
خاتَم(ص) به فضایل مکرّم، خاتِم به تفکرات مجدود//
همچون تو کسی خجسته پی کو؟! در عالم"عقل و ذهن ومحسوس"/
هم مطلع تو همیشه عالی ست، هم طالع تو همیشه مسعود//
اسعدالله ایامکم جمیعا


بسم الله الرحمن الرحیم

هو الحی الذی لا یموت»

من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق»

با عرض ادب و سلام و سپاس

در سالروز شهادت رئیس مکتب و مذهب حقۀ امامیه، حضرت امام جعفر بن محمد صادق علیه السلام، بر خود لازم می دانم تا از تمام مشایعین سالک مسیر الی الله به دیار همیشه جاودان ملکوت الهی، جناب حجت الاسلام والمسلمین آقا سید علی اکبر (رحمه الله رضوانه علیه) صمیمانه تقدیر و تشکر نمایم:

علما و اساتید معزز علوم اسلامی به ویژه:

آیت الله حاج رضا زارعی ، حجت الاسلام والمسلمین سید جلال ، حجت الاسلام والمسلمین حاج سید محمد ، حجت الاسلام والمسلمین حاج یعقوب صفایی، حجت الاسلام والمسلمین اخوان، حجت الاسلام والمسلمین سید بشیر حسینی، حجت الاسلام والمسلمین روشن سلیمانی و همچنین خطیب توانمند حجت الاسلام والمسلمین علی رضا صفایی (زید عزهم جمیعا)؛

و همچنین

اهالی مکاتب شعر و ادب به ویژه پیروان مکتب شعر دینی و ستایشگران و مادحین آل الله(ع) از جمله:

انجمن پژوهشگران ادبیات دینی (اساتید محترم: سید فضل الله مطهر، محمد شجاعی، حسین محمدی مبارز، فرج الله نعمتی، محمد وثوقی و.)؛

انجمن شاعران و نویسندگان انقلاب اسلامی؛ اساتید و ادبای فاخر سایت پارسی زبانان و به خصوص اساتید و ادبای معزز کشوری در گروه های فضای مجازی؛

پژوهشگران مرکز پژوهش های اسلامی رسانه به ویژه جناب استاد میرصادق سید نژاد،

انجمن ادبی محیط قمی، استاد معزز جناب محمد علی مجاهدی(پروانه)؛

انجمن ادبی سلمان فارسی ساوه، جناب علی رحمتی (شیدا)؛

ریاست محترم اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ساوه، جناب حسین محمودی فر؛

ریاست محترم اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی زرندیه، جناب احمد جوانمرد؛

انجمن قلم زرند – خرقان، استاد محمدعلی چراغی؛

کانون ادبیات خرقان، دکتر خسرو امیرحسینی؛استادالیاس امیرحسنی

جامعه ادبی نیّر تبریزی و هیئت غلام ترک؛

انجمن مداحان آذری زبانان استان قم، جناب داود میرزاپور ضمن تشکر ویژه از ستایشگر اهل بیت(ع) جناب آقای کلانتری و قاری نوجوان سید محمدحسین مرتضوی؛

و همچنین

پزشکان، پرستاران و کارکنان بیمارستان حضرت زهرا(س) و بیمارستان شهید بهشتی به خصوص برادر ارجمندم جناب دکتر علی اخوان ثالث (فرزند برومند استاد فقید اخوان ثالث(ره)) و نیز جناب دکتر حاج حمیدرضا شیری؛

و همچنین

آستانه مقدسه حرم حضرت فاطمه معصومه(س)، سازمان دارالرحمه بهشت معصومه(س)، مسجد معظم امام حسن عسکری(ع)، حسینیه چهارده معصوم(ع)، مسجد علی ابن ابی طالب(ع)، حسینیه قمر بنی هاشم(ع) خصوصا جناب حاج سیف الله شوندی، مسجد امام حسین(ع)، مؤسسه محسنین؛

و همچنین

شرکت کنندگان از شهرهای قم (جمکران)، تهران، ساوه، کرج، شهریار و اهالی محترم روستاهای: چارحد، ورکبار علیا، چاناقچی علیا، احمدآباد، آق بولاغ، مسیرقان، استلج، لار، ورچند؛

و خانواده های معزز و محترم سادات به ویژه جناب سرهنگ سید احمد ، اسلامی، شیری به ویژه غلام رضا شیری، آمره ئی به خصوص آقایان عباس و مهدی آمره ئی، لنکرانی، خاکبازان فرد، هاشمی، شهبازی، اسماعیلی، میرزایی، بختیاری، کلانتری، نوری و .

و همچنین

قدردانی ویژه از تمام زحمات برادران عزیزم جناب آقای رضا لنکرانی و جناب علی اصغر اسماعیلی؛

در پایان از درگاه خداوند منان برای همگان آرزوی صحت و سلامتی و برکت می نمایم.

اجرکم عندالله جمیعا!

سید علی اصغر (شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبیات دینی)




آخرین جستجو ها